Een habitat is een habitat!

Schrijven in de Staten - een habitat is een habitat!

Zo’n politiek zomerreces is allang geen vakantie meer. Het lijkt of crisis na crisis zich aandient, en een kleine fractie als die van de Partij voor de Dieren Limburg kiest dan voor wat echt belangrijk is.

Gelukkig is onze partijnaam altijd een mooie maatlat om je to-do lijst langs te prioriteren. Vandaag start ik mijn werkdag met de verheugende berichten van de Zoogdiervereniging over de goede stand van de das. Dit bijzondere en slimme dier heeft zich fantastisch aangepast aan de maatregelen die Rijkswaterstaat heeft genomen om zijn leefomgeving langs de A2 minder aantrekkelijk te maken. Er werden roosters geplaatst op plekken waar dassen graag burchten bouwen. “Dan maar geen dakkapel” dacht moeder das en bouwde haar burcht vol frisse moed precies rondom en achter dit rooster.

Hele families dassen zijn verplaatst naar aangelegde en gecontroleerde dassenburchten elders. De A2 moet immers verbreed, dus de das moest verhuizen! Dat vonden de dassenfamilies in kwestie prima, nieuwbouw was toch altijd al meer hun stijl, maar zoals te verwachten werd hun plaats binnen no time ingenomen door twee nieuwe dassenfamilies.
Zo werkt dat in de natuur: wegvangen, afschieten, verplaatsen of hoe je het ook noemt wanneer de mens zich teveel met de natuur bemoeit: een habitat is een habitat en de natuur doet wat zij wil.

De Partij voor de Dieren vraagt zich af of ‘populatiebeheer’ niet een holle frase is, of tenminste een woord dat in essentie iets heel anders betekent. Een populatie reguleert zich heel vaak zelf, en je mag best kritisch kijken naar hoe makkelijk we het wilde dieren maken om te floreren in onze leefomgeving. Natuurlijk komen de zwijntjes eten van het voedermais dat akkers vol naar ze staat te lonken, natuurlijk eten de ganzen graag van het voedzame gras dat voor de bio industrie bedoeld is. Kan je het ze kwalijk nemen? Vervolgens staan er rijen mensen in het groen klaar om met hond, geweer of mes deze populaties in bedwang te proberen te houden. Het zal je hobby maar zijn!

Dat beheer op de lange termijn vaak helemaal niet de beoogde effecten heeft (controle is een illusie) zien we met de bevers en de zwijnen in Limburg, de reetjes, de wolven en zelfs met planten als het jacobskruiskruid: de mens heeft uiteindelijk maar heel weinig invloed op de natuur. Misschien is dat maar goed ook.

Een column van de Partij voor de Dieren Limburg