Op sleeptouw van de bont­in­du­strie

Wat een merkwaardig stuk bontpromotie is er te lezen in de krant van donderdag 2 juli. In de week dat de Tweede Kamer akkoord ging met het verbieden van de nertsenfokkerij verschijnt hier een bont-advertorial, die over twee-en-halve pagina wordt uitgesmeerd. De term advertioral is hier op zijn plaats, want met journalistieke nieuwsgaring heeft het stuk weinig of niets te maken.
Wie de folders en publicaties van de bontindustrie een beetje bijhoudt, herkent in het artikel namelijk veel van de telkens terugkerende PR-praat. 'Bont kan weer', het is de tweejaarlijks terugkerende kreet waarmee de bontindustrie zichzelf moed probeert in te praten.
Dat moed inpraten is nodig, want de bonthandel heeft in werkelijkheid weinig reden om vrolijk te zijn. De fokkerij van chinchilla's en vossen voor bont is in Nederland verboden, met de nertsenfokkerij gebeurt dat over enkele jaren. In de Europese Unie is de import van zeehondenbont en van honden en kattenbont sinds kort verboden. De wereldwijde recessie biedt de bontindustrie ook weinig perspectief. Een jubelkreet als 'bont is weer hip', nota bene uitgesmeerd over de breedte van een volle pagina klinkt dan ook schril en volstrekt ongeloofwaardig.
Toch neemt de krant deze juichverhalen klakkeloos over als vaststaande feiten en heeft zich daarmee op sleeptouw laten nemen door de bontlobby.
Het artikel kan onmogelijk het resultaat zijn van eigen onderzoeksjournalistiek, daarvoor worden de kreten van de bonthandel te herkenbaar overgenomen en daarvoor wordt te gemakkelijk voorbij gegaan aan de hierboven genoemde verboden, die stuk voor stuk negatief uitpakken voor de bontlobby en het imago van bont.
De bontlobby probeert krampachtig om ook goed nieuws te melden en uw vindt een willig oor bij uw verslaggeefster. Het is niet toevallig dat de bonthandelaar die in het stuk wordt opgevoerd wel roept dat de verkoop van bont aantrekt, maar dat niet kan of wil aantonen met concrete cijfers. De verslaggeefster neemt daar genoegen mee en schrijft alles op. Het artikel wordt zo een promotiepraatje. Zeker bij een controversieel product als bont is deze benadering een krant onwaardig. Het kadertje onderaan de pagina met de obligate 'voors' en 'tegens' van bont nemen de indruk niet weg dat het hier om een eenzijdig geschreven artikel gaat.

Dat het slecht gaat met de schrijvende pers is geen geheim. Maar toch niet zo slecht dat de krant haar kritische benadering opgeeft en de spreekbuis moeten worden van de bontindustrie?

Frank Wassenberg is bioloog en fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren in de Provinciale Staten van Limburg