Bijdrage Plusquin Voor­jaarsnota

Door een aantal externe factoren, maar ook door riskante, en ook onduurzame beslissingen, is de provincie Limburg financieel in een heel erg krappe jas terecht gekomen. Maastricht Aachen Airport deed en doet een aanslag op de provinciale financiën, en hetzelfde geldt voor VDL Nedcar. Met Brightlands Heerlen en Venlo is de provincie een vastgoed avontuur aangegaan dat te weinig maatschappelijke baten heeft en niet tot de kerntaken behoort.

Daardoor dreigt de ruimte die er deze periode nog was voor intensiveringsmiddelen tot een minimum gereduceerd te worden in de volgende collegeperiode. En zelfs beneden nul te komen als we vasthouden aan indexatie van de immunisatiereserve. Dat zou onaanvaardbaar zijn, om een volgende Provinciale Staten met een dergelijke erfenis op te zadelen.

Voor de Partij voor de Dieren staat voorop dat de provincie een aantal kerntaken heeft, waarvan de bewoners van deze provincie erop mogen rekenen dat we die voor de volle 100% vervullen. Dan gaat het om natuur – op eigen initiatief van de provincies tot kerntaak gemaakt in het Natuurpact. Natuur is ook landschap, en behoud van de biodiversiteit. De provincie heeft een kerntaak om het achteruit hollen daarvan te stoppen.

Het gaat ook om waterveiligheid, en waterbeheer: kwantitatief en kwalitatief. Schoon oppervlakte water en genoeg grondwater. Wat dit betreft een vraag: in het overzicht op p. 31, van dossiers waarop nog besluiten moeten worden genomen, staat waterveiligheid voor nul ingeboekt – betekent dit dat we hier voor 100% vertrouwen op bijdragen van Rijk en EU?

Andere provinciale kerntaken zijn de energietransitie, openbaar vervoer, de klimaatcrisis (iedere overheidslaag moet daarin zijn eigen verantwoordelijkheid nemen, zoals energiebesparing), klimaatadaptatie en landschap . En gezondheid, niet vergeten.

In dit licht, en van de klimaat- en de biodiversiteitscrisis mag ook vasthouden aan de 900 miljoen als ondergrens voor de immunisatiereserve geen dogma zijn. Om onze toekomst te behouden zullen investeringen nodig zijn, die een maatschappelijk rendement hebben. Zonder die investeringen, in klimaatadaptatie en biodiversiteit, is er immers überhaupt geen toekomst

Voorop moet staan dat de provincie deze kerntaken, die echt bij de overheid thuis horen, moet behartigen. De rekening daarvan moet in ieder geval betaald worden. En als daar dan een verhoging van bestaande provinciale belastingen, zoals de opcenten op de MRB voor nodig is, dan mag het vasthouden aan het huidige niveau daarvan geen dogma zijn. Een niveau dat duidelijk onder het landelijk gemiddelde ligt. Naar dat gemiddelde toegroeien zou al 6,5 miljoen jaarlijks opleveren. Ga je naar het niveau van de provincie Groningen, dan heb je nog eens 15 miljoen extra ter beschikking. Wettelijk is er zelfs nog ruimte tot nog eens 35 miljoen daarboven.

Biedt de MRB geen soelaas, omdat de ontwikkelingen daaromtrent onzeker zijn, dan ondersteunt de PvdD de gedachte, die in de VJNota wordt geopperd om verder te kijken naar verruiming van het provinciaal belasting gebied. Want waarom niet? Je moet tegenover je burgers staan voor, en verantwoording afleggen over, de taken die je vervult. Dan hoort daar ook een eigen belasting gebied bij. Waarom geen heffing op grondwatergebruik, of een andere milieubelasting? Groene belastingen brengen geld in het laatje en kunnen, als op de goede manier vorm gegeven, ook het milieu schoner en gezonder maken.

Kortom, wat de PvdD betreft staan de provinciale kerntaken voorop, en geen dogmatiek over de immunisatiereserve – en zeker geen indexatie. En de PvdD heeft een open houding over het provinciale belasting gebied.