Vragen over de ontbossing van het Brazi­li­aanse Regenwoud voor de aanleg van soja­plan­tages voor de productie van veevoer

Indiendatum: feb. 2009
Antwoorddatum: 17 feb. 2009

Vraag 1: Hoe rijmt meneer Kersten de grootschalige ontbossing van Zuid-Amerika ten behoeve van de veevoerproductie voor onder meer megastallen met de hierboven genoemde citaten ("Deze spanning leidt tot afwenteling van problemen naar de toekomst en/of naar andere gebieden in deze wereld" en "Tevens staat duurzame ontwikkeling voor het rekening houden met de gevolgen van ons handelen elders in deze wereld en voor de langere termijn")?

Antwoord.

In elke samenleving is er een voortdurende spanning tussen ecologische, economische en sociale belangen, tussen het algemeen belang en het belang van het individu, voor zowel de huidige als de toekomstige generaties. Waar het om gaat is de kwaliteit van de domeinen van people, planet en profit te vergroten. Voorlopig zal dit echter niet overal voor alle domeinen kunnen gebeuren, en zullen dus in bepaalde gebieden en op verschillende schaalniveaus voor een of meer domeinen negatieve effecten optreden. In navolging van het Europese en nationale beleid is ons beleid voor duurzame ontwikkeling erop gericht deze negatieve effecten te verminderen, voor zover dat binnen ons handelingsperspectief ligt.

Cradle to Cradle (C2C) zoekt net als duurzame ontwikkeling naar samenhang, balans en ontwikkeling van economie, ecologie en sociale aspecten. De kern van C2C is denken in kringlopen en systemen. De intensieve veehouderij is qua voedselvoorziening een niet-gesloten systeem. De intensieve veehouderij opereert in een internationale omgeving, met een open Europese markt, en een steeds vrijere
wereldmarkt. Gestreefd wordt naar een diervriendelijk veehouderijsysteem, internationaal concurrerend, een gesloten kringloop qua milieubelasting en voldoen aan maatschappelijke wensen qua productiewijze en beleving. Om dit te realiseren zijn grote maatschappelijke systeemveranderingen (transities) nodig, die lange tijd vergen. Het huisvesten van dieren in megastallen of kleinere bedrijven heeft in principe geen invloed op het sluiten van de voedselkringlopen, dus ook niet op meer of minder grootschalige ontbossing in Zuid Amerika. De aangehaalde internationale effecten staan los van de schaalvergroting. Schaalvergroting, biedt kansen om te investeren in milieu en te komen tot meer gesloten systemen, bijvoorbeeld in relatie
tot duurzame energieopwekking, luchtkwaliteit (fijn stof, stank, ammoniak) en (afval)water.

Vraag 2: Hoe rijmt meneer Kersten de grote CO2-uitstoot van megastallen met de C2C-gedachte (in het rapport Livestock's Long Shadow van de FAO - de voedselorganisatie van de VN - staat dat de veehouderij voor 19% verantwoordelijk is voor de CO2-uitstoot)?

Antwoord.
Het genoemde rapport geeft aan dat de wereldwijde veehouderij voor 18% verantwoordelijk is voor de uitstoot van broeikasgassen. De intensieve veehouderij in Nederland is verantwoordelijk voor 9% van de broeikasgassen. De CO2 emissies in de land- en tuinbouw in Nederland zijn voor circa 80% afkomstig van de verbranding van fossiele brandstoffen in de glastuinbouw. De overige broeikasgassen (methaan en lachgas) komen vrij uit de veehouderij en dan met name uit de melkveehouderij en beperkt uit de mest in stallen en opslag.
Wij zijn van mening dat schaalvergroting meer mogelijkheden biedt om duurzaamheidsprincipes/cradle to cradle toe te passen. Duurzame energie is een belangrijke pijler binnen C2C. De mest afkomstig uit de intensieve veehouderij kan gebruikt worden voor o.a. elektriciteit - en warmteopwekking binnen het eigen
bedrijf of in de omgeving, en bespaart hiermee CO2, zodoende is ons inziens schaalvergroting en C2C juist wel goed te combineren.

Vraag 3: Waarom heeft de gedeputeerde tijdens de behandeling van de Beleidsnota tot twee maal toe geweigerd om mijn vraag te beantwoorden (ik stelde de vraag in mijn eerste en tweede termijn)? Op basis van welke informatie oordeelt hij dat de discussie rond megastallen en de schade die hierdoor wordt veroorzaakt in
andere gebieden in deze wereld een dooddoener is, waaraan hij zijn tijd beter niet kan besteden?

Antwoord.
Wij zijn van mening dat de discussie rond megastallen reeds diverse keren gevoerd is waarbij telkenmale dezelfde standpunten en argumenten te berde zijn gebracht. Het overdoen van die discussie in het kader van het Beleidskader Duurzame Ontwikkeling/C2C is volgens ons niet zinvol. Graag verwijzen wij u naar onze brief aan PS van 11 november 2008 inzake het burgerinitiatief "Ja tegen boerenlandbouw, Nee tegen megastallen".

Gedeputeerde Staten van Limburg,