Statenlid Frank Wassenberg versus gede­pu­teerde Ger Driessen

Frank Wassenberg probeert in de Staten voortdurend discussie uit te lokken over de intensieve veehouderij. Tot een echt, uitgebreid debat met gedeputeerde Ger Driessen, is het in het gouvernement nog niet gekomen. Op uitnodiging van Dagblad De Limburger kruisten de twee op donderdag 7 februari 2008 voor het eerst langdurig de degens. Niet in het provinciehuis, maar in een varkensstal in Panningen. Het belangrijkste onderwerp: de schaalvergroting in de veehouderij.

Op zaterdag 9 februari stond hierover een paginagroot artikel in alle edities van Dagblad De Limburger en het Limburgs Dagblad onder de titel: ‘Varkensgeluk en de schaalvergroting’. Hierbij een samenvatting:
Tegenstanders van varkensflats, zoals omwonenden, artsen en de lokale politiek, vinden dat deze een negatief effect hebben op het welbevinden van mens en dier. Voorstanders bestrijden dit: het tegendeel zou het geval zijn. De Partij voor de Dieren, vertegenwoordigd door Statenlid Frank Wassenberg, hoort tot de eerste categorie, gedeputeerde Ger Driessen tot de tweede.
Over schaalvergroting:
Wassenberg: “De voordelen zijn er voor de ondernemers, de nadelen voor de dieren.” De overheid stimuleert schaalvergroting. De biologische boer wordt door de provincie aan zijn lot overgelaten.
“Schaalvergroting is uiteindelijk slecht voor dier, mens, milieu én boerenwelzijn.”
Volgens Driessen is het een misverstand dat schaalvergroting verslechtering betekent. Juist door de grootte vallen slagen te maken op het gebied van dierenwelzijn, klimaat en milieu.
“De bio-industrie zelf wordt teveel als norm genomen. Terwijl het dier de norm zou moeten zijn” vindt Wassenberg. Wat heeft het dier nodig om gelukkig te zijn? Kan het bijvoorbeeld naar buiten? Wordt er voldoende rekening gehouden met de verschillende karakters?
Driessen is van mening dat de varkenshouderij zich nog te weinig heeft ingespannen voor innovatie.
Over economie:
Volgens Driessen is de landbouw een van de belangrijkste economische sectoren.
Wassenberg betwijfelt of je in één van de meest dichtbevolkte landen ter wereld wel de ambitie moet hebben om bovenop het vlees voor de eigen markt ook nog eens vier keer zoveel voor de export te willen leveren.
Over de MRSA-bacterie:
Wassenberg betoogt dat de gevaren voor de volksgezondheid groot zijn in de bio-industrie: door de hoge ammoniakuitstoot, door fijnstof, door de MRSA-bacterie. “De helft van de veehouders heeft een MRSA besmetting. Bij verlaagde weerstand kan dat net de fatale druppel zijn” en “De MRSA is gefokt in de bio-industrie. Dieren krijgen er cocktails van antibiotica. Dat beschermt ze tegen een heleboel bacteriën. Maar een paar blijven er over.”
“Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) schetst een genuanceerder beeld”, vindt Driessen.
Over politieke invloed:
Wassenberg vindt Driessen te marktgericht: “U bent geen marktkoopman, maar een politicus.” “Als politiek kun je wel degelijk bepaalde beslissingen nemen” aldus Wassenberg. Hij noemt het niet meer toestaan van drijfgassen in spuitbussen en het verbod op proefdieren voor cosmetica.
Driessen vindt dit onvergelijkbaar.
Tenslotte over de biologische landbouw:
Wassenberg vraagt zich af waaraan het ligt dat in België en Frankrijk de markt voor producten uit de biologische landbouw een stuk groter is. “Misschien zit het ‘m in de bereidheid om geld uit te geven aan voedsel.”
“Door overheidssteun voor schaalvergroting groeit het prijsverschil tussen biologisch en bulkvlees ook alleen maar verder. U zou eens kunnen beginnen met het opnemen van biologisch vlees in het assortiment van de kantine van het provinciehuis.”
Verder heeft Wassenberg het over het afbouwen van de bio-industrie en het proberen om koeien, kippen en varkens weer in de wei te krijgen.
Driessen vindt dat de biologische landbouw zich in de markt nog moet bewijzen. Hij heeft het over landbouwontwikkelingsgebieden en het opwekken van energie uit voedselafval, het cradle-to-cradle principe. “Het blijft een continu zoekproces.” “Er zullen steeds nieuwe kwalitatieve elementen bij komen.”
Terugkomend op schaalvergroting:
“Toch is de insteek nog te veel gericht op kwantiteit. Terwijl het om kwaliteit zou moeten gaan” aldus Frank Wassenberg.