Schrijven in de staten: een natuur­lijke balans

Schrijven in de staten 6: een natuurlijke balans?

De wolf in Nederland zet niet alleen de natuur in beweging, maar roept ook weerstand op. Zo´n spanningsveld in de natuur maakt ons altijd enthousiast. Naar aanleiding van de bijdrage van ons Tweede-Kamerlid Ines Kostic over de wolf, dook ik wat dieper in dit onderwerp. Als je de discussie rond de wolf in Nederland een beetje wilt begrijpen, begeef je je zowel in ecologische als in diep psychologische kringen. Net het echte leven. Duik je mee?

De wolf is een toppredator, en haar rol in de natuur kan niet worden onderschat. Door het jagen op bijvoorbeeld herten en wilde zwijnen, helpt de wolf om de populaties van deze dieren in balans te houden. Dit voorkomt dat deze dieren de bossen en andere natuurgebieden overbegrazen, wat weer ruimte geeft aan andere soorten planten en dieren. De wolf zorgt op die manier voor een gezonde en gevarieerde natuur, waar mens en dier van profiteert. De wolf als natuurlijke populatiebeheerder, wij houden ervan.

Van oudsher zijn er voor populatiebeheer in de provincies gesubsidieerde faunabeheer- en wildbeheereenheden. De jagers. Waar zij naar eigen zeggen een cruciale rol spelen in het reguleren van de populaties ree en wild zwijn, neemt met de komst van de wolf de natuur dit deels over. Er is, zo dacht ik, slechts plaats voor maar één predator aan de top van de piramide. Maar dat vindt de jager helemaal niet.

Binnen een gezond ecosysteem reguleren populaties zichzelf. Daar hoeft de mens zich niet mee te bemoeien. De wolf brengt met haar aanwezigheid dat natuurlijke evenwicht deels terug. Een mooie kans om te heroverwegen hoe we omgaan met de natuur en onze rol daarin.

En jagers doen dat dus ook: steeds heroverwegen hoe zij kunnen omgaan met hun rol in de natuur. Een hoofddoel van de jagersvereniging is tot mijn verbazing dan ook “conflictarm met de wolf samenleven”. Daar word je als PvdD-er toch blij van.

De Jagersvereniging zette me wel aan het denken; in hun maandblad en op de website las ik over hun richtlijnen 'wolf'. De ruimtelijke indeling van ons land staat onder druk: het land wordt intensief gebruikt. De wolf probeert uit alle macht wild te zijn tussen snelwegen en hekwerken en rasters. En op dat smalle strookje natuur lopen wij mensen ook met onze hond, ons recreatiepark en ons hockeyveld. Een ongestoord wild leven is knap lastig.

Niettemin is de wolf een streng beschermde Europese soort. We mogen hem niet verjagen of verstoren. Maar kunnen we de wolf wild laten zijn, wanneer het zo druk is in onze natuur?

Eens te meer een pleidooi dus voor een aaneengesloten natuurnetwerk. Voor streng beschermde Natura2000 gebieden. Voor meer vierkante kilometers groen-blauwe dooradering.

De wolf woont hier al vanaf 2018, haar aanwezigheid naast ons in de top van de piramide is allang geen verrassing meer. Dit land is niet van ons, wij delen het. Het is een goede zaak dat veehouders hulp krijgen om hun dieren veilig te houden. Wat er nog veel beter kan is een betere aaneensluiting van natuurgebieden en meer ruimte voor de natuur zodat de wolf wild kan blijven en haar plaats in Nederland mag innemen. Er is hier ruimte zat.

Een column van de Partij voor de Dieren Limburg