Opinie: Edel­her­tensafari in Weert

De jachtadvertentie van Wiel Schroijen heeft veel stof doen opwaaien. Schroijen heeft op een stukje land van tien hectare 27 edelherten rondlopen, die voor een deel mogen worden doodgeschoten door geïnteresseerden. Deze krant berichtte daar op zaterdag 18 oktober over. Driehonderdvijftig euro kost het doden van een jong hert, waarna de schutter het kadaver mee mag nemen. De ophef over deze jachtadvertentie is terecht. Het is moreel volstrekt verwerpelijk dat een eigenaar van een stukje land ter grootte van een flinke kinderboerderij jagers uitnodigt om zijn herten te komen schieten, wetend dat de dieren geen kant opkunnen en in paniek hooguit van het ene hek naar het andere hek kunnen rennen op de vlucht voor hun achtervolgers.

Zelfs de jagersvereniging, vooral bezorgd over het slechte imago van de jager, heeft bedenkingen tegen het schieten van deze kansloze dieren. Daarvan is zelfs door de jagersvereniging niets heroïsch te maken. Het is ironisch dat even verderop, in het Weerterbos, edelherten in een vergelijkbare positie zijn gemanoeuvreerd. In een afgebakend stuk van het Weerterbos, niet meer dan anderhalve vierkante kilometer groot, zijn in 2005 een vijftiental edelherten geplaatst, waaronder verschillende drachtige hindes. Na de geboorte van de hertenkalfjes was het gebied eigenlijk al te klein geworden voor de geïntroduceerde groep herten, dus werd besloten om de ‘overtollige’ dieren te schieten. In 2007, twee jaar na de start van het project, mochten er al zeven edelherten worden geschoten. Het schieten van deze herten wordt een jaarlijks spektakel, want het terrein blijft voorlopig slechts anderhalve vierkante kilometer groot, terwijl de edelherten zich voort kunnen blijven planten. Ingrijpen door de dieren bijvoorbeeld anticonceptie te geven gebeurt niet, want dat zou niet natuurlijk zijn. Alsof het wel ‘natuurlijk’ is om herten op een beperkt, met hekken afgezet terrein te zetten om de overtollige dieren vervolgens elk jaar opnieuw dood te laten schieten. Edelherten zijn prachtige dieren, die oorspronkelijk in grote delen van Europa voorkwamen. In Nederland komen ze inmiddels al weer voor op de Veluwe en in het gebied van de Oostvaardersplassen. En nu dus ook in twee afgebakende parkjes rond Weert, waar ze eigenlijk vooral worden gefokt om ze elk jaar te kunnen schieten.

De herintroductie van het edelhert in onze provincie kan prachtig zijn, maar niet als dat mede gebeurt om jagers de mogelijkheid te geven om te schieten op weerloze dieren.

Frank Wassenberg is bioloog en fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren in de Provinciale Staten van Limburg (Limburgs Parlement).