Inbreng Loomans Limburgs Ener­gie­fonds

Voorzitter,

Wij sluiten ons aan bij de onduidelijkheden zoals die weergegeven worden in de analyse over het LEF. Wij delen dan ook de suggesties die gedaan worden in het sonderend stuk en willen het LEF dan ook zeker steunen. Zeker als dit leidt tot o.a. CO₂-reductie, afvalvermindering en verduurzaming van het MKB.

Toch willen wij één kanttekening plaatsen. Wij lezen immers dat ook mestverwerking onder het LEF valt, waarmee ‘een stap gezet zou worden naar de kringlooplandbouw’.

Mestverwerking is de lifeline van de vee-industrie. Een vicieuze cirkel van een groot mestoverschot en uitstoot van een enorme hoeveelheid ammoniak, broeikasgassen, fijnstof en watervervuiling. Dit levert onvoorstelbare hoeveelheden overlast, stank, milieuvervuiling en gezondheidsproblemen op. Om het niet eens over mestfraude te hebben.

Mestverwerking is dus geen oplossing van het probleem, maar onderdeel daarvan. Peperdure end of pipe-oplossingen, die voornamelijk draaien op subsidies. De energie zou “groen” zijn, omdat er door de mestverwerking minder methaanemissies uit de mest komen. Dus hoe meer mest, hoe groter de besparing! Dat is de omgekeerde wereld.

Dit lijkt ons eerder op greenwashing, op nep-duurzaamheid. Wat ons betreft past dit soort praktijken niet binnen de doelstellingen van het LEF.

We verwachten daarom dat mestverwerking geschrapt wordt uit de LEF. Is de gedeputeerde hiertoe bereid? Zo nee, dan zien we graag een schriftelijke onderbouwing op de volgende duurzaamheidsvragen die wij hebben.

Om hoeveel mest gaat het? Van welke diersoorten? Hoeveel geld is hiermee gemoeid? Hoeveel energie levert het netto op, afgezet naar transport, afzet en alle relevante factoren? Waar komt deze mest vandaan: lokaal, uit heel Nederland of zelfs internationaal? Limburg moet niet het mestafvoerputje van Nederland zijn. Graag een reactie van de gedeputeerde.

Met dit standpunt erbij, kan het wat ons betreft vertaald worden in een statenvoorstel.

Dank u wel.