Inbreng Loomans Evaluatie Ruimte voor Ruimte

Voorzitter,

De Partij voor de Dieren heeft de Ruimte voor Ruimte regeling altijd een schaamteloze vorm van koehandel gevonden. En de zoveelste vorm van verborgen kosten van de veehouderij. “Dank voor Stank” zou een betere benaming zijn. Sloop van stallen financieren door daarvoor, volkomen selectief, woningbouwrechten toe te kennen. Je moet er maar op komen.

Zonder te kijken of die bouwrechten, op die plek, passen in het ruimtelijke ordeningsbeleid, dat als algemene lijn heeft dat er in het buitengebied niet gebouwd wordt. Daarover ook geen woord in de Twijnstra en Gudde evaluatie.

“Betaalplanologie” is de officiële term hiervoor, iets wat in de planologie altijd als schrikbeeld wordt beschouwd. Bouwen en bestemmen niet vanuit de ruimtelijke ordening, maar puur vanwege de centen. Maar komt de agrarische sector in beeld, dan is alles altijd anders. Dan is het in 1 keer een oplossing voor een probleem.

Ruimte voor ruimte is betaalplanologie pur sang – en in wezen een vorm van geslaagde grondspeculatie, eigenlijk ook van overheidscorruptie: agrarische grond die wordt omgekat tot woningbouwgrond, niet vanwege een goede ruimtelijke ordening (zoals de Wet ruimtelijke ordening verlangt) maar puur vanwege de opbrengsten.

Waarmee uiteindelijk een milieuprobleem van de veehouderij, een van de vele milieuproblemen van die sector, wordt afgekocht. Dit zijn de verborgen kosten van de veehouderij (over het afkopen van de fosfaatrechten heb ik het nog niet eens), die telkens weer mag groeien om op milieugrenzen te stuiten, die dan weer door de samenleving worden afgekocht. Een patroon, de groei-stop cyclus, dat zich telkens herhaalt. Ook met dierziekten. Hoezo een economische steunpilaar? Het is vooral een sector die aan de overheidsruif ligt.

Gevolg is bij Ruimte voor Ruimte ook nog eens dat de provincie hiervoor “in business” gaat, om die Ruimte voor Ruimte regeling te runnen - met alle risico’s van dien. Daarvoor, projectontwikkeling, is de overheid namelijk niet opgericht.

En als zo’n project niet het succes is dat is voorgespiegeld, mogen peperdure consultants dikke rapporten schrijven over de “governance” daarvan. Met natuurlijk als conclusie dat de informatieverschaffing en de aansturing transparanter moet – wat heeft overigens deze rapportage nu weer gekost?

Voorzitter, de Ruimte voor Ruimte Regeling is wat betreft de Partij voor de Dieren een vorm van overheidsgestuurde grondspeculatie, een schaamlap voor de verborgen kosten van de veehouderij. Laten we dit hoofdstuk zo snel mogelijk afsluiten. En vooral ook stoppen met die fatale groei-stop cyclus, de veestapel terugbrengen, werken aan een werkelijk duurzame sector, en aan de eiwit transitie. Zou daar misschien ook wat geld naar toe mogen?

Wat dit betreft hoor ik graag van de gedeputeerde of hij bereid is om een eventueel positief saldo over van deze onderneming te bestemmen voor de eiwittransitie?

Dankuwel