Bijdrage Loomans Groeve Mourik

Voorzitter,

Het is altijd interessant om een statenvoorstel te lezen waar veel ambities in genoemd worden. Totdat er iets op begint te vallen. Bijvoorbeeld hoe boterzachte die ambities zijn bij duurzaamheid, klimaat, groen & natuur:

• De gebiedsontwikkeling draagt positief bij …
• Duurzaamheid is een inspirerend ontwerp- en ontwikkelthema
• Het plan moet bijdragen aan…
• Mogelijkheden worden meegenomen
• Ontwikkeling biedt mogelijkheden om…
• Er kan ook…

Maar als het om economische ambities gaat wordt het ineens heel stellig:

• Economische structuurversterking (punt). En niet “economische structuurversterking is een inspirerend ontwikkelthema”.
• Zorgdragen voor regionale verankering van bedrijven… en niet “biedt mogelijkheden voor ….”
• Voorkomen en terugdringen van……… en niet “ het plan draagt positief bij aan …”

Om een lang verhaal kort te maken: de PvdD krijgt de indruk dat er snel een statenvoorstel in elkaar is gestoken om op termijn, op een daarvoor nu nog niet geschikt terrein, een bedrijventerrein te ontwikkelen. Ondanks het feit dat hiermee een fiks bedrag gemoeid is (ruim 15,5 miljoen, 90% van de pot voor anticiperende grondaankopen) lijkt er weinig te zijn stil gestaan bij een aantal onoverzienbare risico's; denk aan stikstof, maar ook – het wordt expliciet benoemd in het Statenvoorstel - bodemsanering, en hoge kosten voor terreinegalisering. Not to mention het fiscale risico (zie tabel p. 16 fiscaliteit: doorwerken vpb (vennootschapsbelasting) verplichting nu de provincie in business gaat).

Op de enorme risico’s met de stikstof vergunning wil ik nader ingaan. Hoe kan je stellen dat de “bestaande rechten” uit een vergunning voor 1 activiteit - de huidige, grondstofwinning - voldoende zullen zijn om de emissies voor een heel bedrijventerrein te dekken? Een terrein, met veel meer activiteiten – waaronder logistiek, expliciet genoemd, zeer stikstof intensief –

Voorzitter, dit is een absoluut risico: kan het project uberhaupt doorgaan? Zo niet, is de stikstof-vergunning niet verlenen, dan zit de provincie met een gigantische kat in de zak, ik zou zeggen minstens een luipaard. De Partij voor de Dieren ziet liever, nodeloos te zeggen, een zak zonder benauwde dieren. Maar met zinvolle projecten , voor een publiek belang, ik kom daar nog op terug.

Blijkbaar wil het college, zelfs nu we weten dat de provinciale financiële situatie sterk onder druk staat, aan een zoveelste bedrijfsmatig avontuur beginnen. Nog een bedrijventerrein, in een onzekere economische situatie met forse personeelstekorten. Ten koste van de natuur, en ten koste van budgetten die je ook anders kan besteden (bijvoorbeeld grondaankoop voor bufferzones rond de Peel, wat Brabant wel doet en Limburg niet, of waterveiligheid en -kwaliteit).

Onze wensen en bedenkingen zijn dan ook heel duidelijk: begin hier niet aan. Doe het niet! Laten we ons richten op onze kerntaken en niet weer gaan hobbyen met publiek geld.

Dank u wel.