Bijdrage 29-06-2018

Verantwoordelijkheid nemen, daar wil ik het vandaag over hebben. Vanuit de Partij voor de Dieren zeggen we dan: verantwoordelijkheid voor de gevolgen van onze daden voor de aarde, voor de natuur, mens en dier.

Gevolgen voor de biodiversiteit. Die terugloopt door menselijk handelen, en ook door klimaatverandering: soorten die zich niet kunnen aanpassen aan de snelheid van de temperatuurstijging. We hebben maar 1 aarde, en de gevolgen van klimaatverandering zijn nu al merkbaar: meer droogtes, watergebrek, extreem weer. Die treffen juist de mensen in de armere landen die zelf niet of nauwelijks aan klimaatverandering hebben bijgedragen. Aan ons om die verantwoordelijkheid, voor de gevolgen van onze verslaving aan fossiele brandstoffen, op ons te nemen.

Terug naar de Limburgse schaal, wat kunnen wij doen als provincie? De fractie van de PVDD heeft altijd aangedrongen op het verantwoordelijkheid nemen voor de energietransitie. Gelukkig lijkt daarin nu een stroomversnelling te komen. Met de motie over netwerkalternatieven – onze complimenten nogmaals voor initiatiefnemer Hans van Wageningen, die zich daar zeer voor heeft ingezet. Verantwoordelijkheid nemen ook met de LEKTA-brief van gedeputeerde Geurts, die wij veelbelovend vinden. Er komt nu met name ook een uitgewerkt beeld van de ruimtelijke consequenties. En dat is pure winst want daar zijn wij als provincie vooral verantwoordelijk voor, daar liggen onze bevoegdheden.

Verantwoordelijkheid nemen houdt ook in: verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen van de provinciale steun aan luchthaven Beek. En daarom dienen we de moties van collega Rossel graag mee in.

Verantwoordelijkheid nemen ook voor daden die anders, en slechter uitvallen dan gepland. Waar mensen de dupe van worden. Zoals het voorschrijven van luchtwassers in de veehouderij - die veel minder effect blijken te hebben voor het beperken van stank. Geuremissies, in het jargon. Met als gevolg dat normen worden overschreden, en omwonenden nog meer in de stank zitten. Ook daar zullen wij een motie over indienen.

En - dat mag u van ons verwachten, verantwoordelijkheid nemen voor dat wat zwak is in de natuur. Voor zieke, gewonde en hulpbehoevende dieren, waar wij een zorgplicht voor hebben. De wet verplicht ons allemaal, iedere Limburger, die over te dragen aan daartoe goed geëquipeerde zorgverleners. Maar de financiering daarbij is niet geregeld. Deze motie, die heel belangrijk is voor ons, en verdere uitvoering geeft aan een eerder aangenomen motie van de Staten, wil ik daarom in mijn 1e termijn al vast toelichten.

Vorig jaar stemde een ruime meerderheid voor motie 795, vervoer en opvang van in het wild levende dieren. Uit het onderzoek dat daarna door de provincie is gedaan bleek dat er een structureel tekort is voor het vervoer en opvang van in het wild levende dieren. Eigenlijk betaalt vrijwel niemand ervoor. Op dit moment maakt het een verschil als dier in welk deel van Limburg je in de problemen raakt. In het ene geval wordt je geholpen, in het andere geval niet en in weer een ander regio ben je afhankelijk van een bijdrage van de melder.

Die melders, die lopen dan ook een bepaald risico als ze je vinden. Het zit in de aard van het beestje, pardon, in de aard van de meeste mensen om een dier in nood te helpen. Ook al loop je daarbij gevaar omdat je langs een drukke weg een dier wil redden, een dier dat door pijn of paniek ook kan bijten of krabben. En als je als melder dan dat dier naar een opvang wil brengen dan mag dat eigenlijk niet. Een dierenambulance dient het in het wild levende dier naar een opvang te brengen. Naar België nog wel als je een Limburgs wild dier bent.

Echter de dierenambulances worden daar niet voor betaald, terwijl het wel een wettelijke vereiste is. En dus rijden die dierenambulances niet altijd voor wilde dieren. Zo hoorde ik deze week nog een verhaal over mensen in Limburg die een bewusteloze das vonden, maatschappelijk betrokken bij de natuur besloten deze mensen de bewusteloze das in de auto te tillen en naar Opglabbeek te brengen. Want daar heb je immers de opvang voor onze Limburgse wilde dieren. Onderweg naar de opvang kwam de das bij zijn positieven en heeft de hele auto verbouwd. Total loss.

Het is dus niet alleen een wettelijk vereiste. Door de vermaatschappelijking van de natuur zijn de burgers meer betrokken bij de natuur, meer in de natuur en vindt men het derhalve ook belangrijk dat een wild dier in nood wordt geholpen. Ook al kan dat ten koste gaan van je eigen veiligheid. Ter bescherming van mens en dier dienen wij vandaag een motie in om geld te reserveren voor vervoer en opvang van wilde dieren en in gesprek te gaan met de partners op dit gebied, de Dierenbescherming en Dierhulpcentrum Opglabbeek.