Speech bij instal­latie

Voorzitter,

“I’ll be back...”

Met die woorden –van de Oostenrijkse filosoof Schwarzenegger– nam ik ruim vier jaar geleden afscheid van dit huis.

Ik gebruikte die woorden niet zomaar. Het was geen geheim dat ik na de verkiezingen van 2011 met tegenzin de zetel inleverde. En met dat citaat gaf ik aan mij de komende vier jaar te willen inspannen om die zetel te heroveren.

Die zetel heeft de kiezer ons gelukkig ditmaal wel gegund. Bij de verkiezingen van 18 maart hebben ruim 11.000 kiezers een stem uitgebracht op de Partij voor de Dieren. Goed voor één hele ruime zetel.

Daarmee heeft de Partij voor de Dieren een ruim mandaat om ook de komende vier jaar aandacht te vragen voor de voor Limburg zo belangrijke onderwerpen – hoe gaan we de versnippering van de natuur tegen – hoe voorkomen dat in Limburg steeds meer megastallen verrijzen, hoe zorgen we dat onze omgeving gezond blijft en prettig om in te leven – voor de Limburgers, maar ook voor de de rijke flora en fauna in onze provincie. Zaken die het waard zijn om voor op te komen.

Voorzitter, de invloed van eenmansfracties kan groot of klein zijn. Als je alleen kijkt naar het zetelaantal, is de invloed klein. Eén van de 47 zetels, wat stel je dan voor? Ik heb me daar nooit door laten beperken en dat zal ik ook niet doen.

De kracht van het argument trekt zich weinig aan van zetelaantal.

Vandaag zijn de nieuwe Provinciale Staten geïnstalleerd. Hierbij wil ik mijn 46 collega-statenleden van de andere fracties van harte feliciteren.

Vandaag is dus een belangrijke dag, want deze Provinciale Staten gaan de komende vier jaar bepalen welke kant we met Limburg opgaan.

Lukt het ons om als provincie te verduurzamen, om energie te besparen, om minder afhankelijk te worden van fossiele en vervuilende brandstoffen, om meer schone en duurzame energie op te wekken?
Lukt het ons om onze kostbare natuur, uniek in Nederland, beter te beschermen tegen versnippering, beter te beschermen tegen de negatieve gevolgen van de intensieve veehouderij?
Lukt het ons om de Limburgers beter te beschermen tegen luchtvervuiling, tegen mestvergisters?
Lukt het ons om onze landbouw en veeteelt te verduurzamen en te vergroenen, weg van de doorgeslagen schaalvergroting, terug naar de menselijke maat, met respect voor dier, natuur en milieu?
Lukt het ons om Limburg, dat in het hart van Europa ligt, beter met onze buurlanden te verbinden met het spoor?
Lukt het ons om de krimp in onze provincie, die we niet tegen kunnen houden, een positieve wending te geven?

Voorzitter, in de vier jaar dat de Partij voor de Dieren aanwezig was in de Limburgse Staten heeft die partij de rol van kritische beschouwer en controleur van de macht vervuld. Maar die rol werd niet ingegeven door cynisme, maar vanuit mededogen met alles wat beschermwaardig is. Op die basis wil de Partij voor de Dieren ook de komende vier jaar opereren.

En om de cirkel rond te maken eindig ik opnieuw met Schwartzenegger, maar mèt de belofte dat dit voorlopig de laatste keer is: één klein citaat uit het onvolprezen meesterwerk The Expendables 2:

“I'm back!”